Waarom schrijven werkt

Had jij ooit een dagboek als kind? Of heb je er nog steeds een? Houden zo! Want schrijven werkt!

Onderzoeken tonen aan dat schrijven over stressvolle ervaringen ervoor zorgt dat je deze beter kan plaatsen. Je wordt je meer bewust van de positieve effecten van de gebeurtenis. Er is echter een belangrijke voorwaarde! Je gedachten EN gevoelens neerschrijven is beter dan enkel je gevoelens noteren (1).

Schrijf dus niet: “Ik voel me slecht. Wat een rotweek!”

Maar wel: “Ik voel me slecht. Wat een rotweek! Ik denk dat het altijd zo zal blijven. Dat elke dag er vanaf nu zo zal uitzien. Ik voel me er triest bij terwijl ik dit schrijf… Ik heb zin om te wenen, maar ik houd mijn tranen in. Wat is er erg aan een traan laten? Ach kom, laat het er eens uit. Niemand ziet me nu toch. Misschien moet ik er toch eens over vertellen tegen iemand. Neen, wat gaan ze wel denken. Dat ik zwak ben? Nu ja, iedereen heeft het al eens moeilijk. Maar misschien niet zoals mij? Als ik het vertel kan het wel opluchten. Misschien morgen tegen Jan vertellen… Ik zie wel. Ik voel me al een beetje gekalmeerd.”

Waarom werkt het?

Wanneer we onze gevoelens en onze conversatie in ons hoofd neerpennen, worden we ons bewust van wat we denken en voelen. We kunnen er letterlijk even afstand van nemen. Je kan de gedachten en gevoelens in perspectief plaatsen.  Je kan kiezen om ze te volgen. Je bent er niet langer slaaf van.

Ik ben niet langer mijn gedachten en gevoelens, ik heb ze. Ik kan de gedachten in vraag stellen: “Helpt dit mij?, Is dit echt zo?”. Ik kan me afvragen waarom ik me zo voel. Ik kan een label plakken op wat ik voel: ‘blij, triest, gelaten, ontspannen, kwaad, geïrriteerd…’.

En laat nu net het benoemen van een gevoel jouw angstbrein kalmeren.

Hu? Hoe werkt dat dan?

Een studie met fMRI, je weet wel zo’n grote machine waar je in gaat liggen en waarmee ze je hersenactiviteit kunnen zien, bracht iets interessant aan het licht. Wanneer de proefpersonen vertellen welk gevoel ze ervaren bij het zien van negatieve beelden, verminderde de activatie van de amygdala. Het is net die amygdala die reflexmatig gaat reageren met een vlucht-vecht-verlam reactie.

Daarnaast is er meer activiteit te zien in de rechter ventrolaterale prefrontale cortex. De vertro wat? Het is een deel van je voorste hersenen dat instaat voor controle. Dit deel kan ervoor zorgen dat je automatische reacties tegenhoudt. Beter gezegd, dat je niet zomaar op iemand zijn kop slaat als die je kwaad maakt.

De vermindering van de activiteit van je amygdala en het versterken van de activiteit in je rechter ventrolaterale prefrontale cortex, zorgen er dus samen voor dat je minder emotioneel impulsief zal reageren (2).

Concreet zal de kans dus kleiner worden dat je: op de vuist gaat, alle snoep naar binnen steekt dat je maar kan vinden, dingen zegt of doet waar je later spijt van krijgt… Daarnaast blijf je minder lang steken in je negatieve gedachten. Waarom zou je het dus niet doen?

Is schrijven niet je ding?

Geen nood! Er zijn nog manieren om hetzelfde resultaat te bekomen. Zo kan je aan iemand vertellen wat er door je heen gaat en hoe je je voelt. Zelfs mindfulness creëert dit effect. In al deze gevallen kan je jouw gedachten en gevoelens objectiever bekijken. Je ontwikkelt zelfbewustzijn! Hierdoor kan je een keuze maken: ga ik mee in deze gedachte of laat ik ze los?

Aja! Want uw rechter ventro-ding daar wordt actief en die helpt je om een gecontroleerde reactie te kiezen. Je emoties en gedachten controleren jou niet langer. Jij neemt weer het stuur in handen.

Verwacht niet direct een magisch resultaat. In de psychologie bestaan er geen toverstafjes die alles van de ene op de andere dag oplossen. Het is een stap voor stap proces richting jouw doelen. Er bestaat geen one size fits al, dus experimenteer! Ondervind het effect van de tips op jou. Zoek uit wat voor jou werkt.

Bronnen

  • (1) Ullrich, P.M., Lutgendorf, S.K. Journaling about stressful events: Effects of cognitive processing and emotional expression. ann. behav. med. 24, 244–250 (2002).
  • (2) Lieberman MD, Eisenberger NI, Crockett MJ, Tom SM, Pfeifer JH, Way BM. Putting feelings into words: affect labeling disrupts amygdala activity in response to affective stimuli. Psychol Sci. 2007 May;18(5):421-8.

Wil jij weten wat ik voor jou kan betekenen?

Tot snel!

Volg me op sociale media voor meer tips.

Vond je dit een interessant artikel?

Deel dit artikel op je platform!